Leven en wonen in Biches, Frankrijk: 21 november 2019

Na de gebruikelijke ochtendroutine eerst de schroefjes eruit proberen te krijgen waar de wc-pot mee aan de blokjes vast zit. Die blokjes zitten met bouten aan de vloer vast. Echter de pluggen die daarbij hoorden wilden niet in de gaten die ik geboord had, omdat mijn boortje versleten was. Ik moest de schroefjes afzagen alvorens de wc-pot op te kunnen tillen. Dat lukte gelukkig. Deze schroefjes waren van slechte kwaliteit en draaiden meteen dol. Toen naar de winkel, mijn laatste boodschappen tot zondag halen en naar de Weldom om een goed nieuw betonboortje, goede schroefjes en klemkoppellingen om de waterleiding goed aan te sluiten, want ook dat was niet goed gelukt. Eenmaal thuis direct aan de slag. Dat viel niet mee, want de wc-pot weegt 44 kg (stond op de doos) en het is niet handig als je alleen bent, die pot op moet tillen om hem uit de afvoer te halen om bij de blokjes etc. te komen. Volgen jullie het nog?🤪 afijn, na heel wat zweten lukte het. Nieuw boortje in de boor en de gaten nu goed breed en diep maken. Goed gereedschap is het halve werk zegt men, maar dat is echt zo. Nu de blokjes goed vast gezet. Toen moest die pot weer terug. Weer een heel gedoe, maar uiteraard gelukt. Nieuwe schroefjes erin en warempel de pot zit vast, netjes en wiebelt niet. Al die tijd het water afgesloten gehad, want ik moest eerst de waterleiding losmaken anders kon die pot nergens heen. Toen een nieuwe klemkoppeling op het pijpje en voorzichtig vastdraaien, want als je teveel kracht zet breekt dat ding en kun je opnieuw beginnen. Water terug aangezet en zowaar het lekt niet. Heerlijk. Wel anderhalf uur verder, maar het resultaat is geweldig.
Vervolgens eerst de honden uitgelaten en gegeten. Het was overigens heerlijk weer rond de middag.
Ik wilde net de schragen klaar zetten toen er geklopt werd. Het was Maria. Ze was alleen, want ze gaat morgen pas met Annemieke wandelen en ze komen dus morgen samen. Ik heb haar alvast alles laten zien en ze was onder de indruk. Bauke zou het ook wel willen zien als ze vertelde wat ik allemaal al gedaan had. Ik heb haar nog wat eieren meegegeven en ze komt dus morgen weer, tenzij het weer heel slecht wordt. Daarna de wc-deur eruit en een paar mm korter gezaagd anders past het overgangsprofiel tussen laminaat en tegels niet. Dat ging vlot en ook het profiel ging er netjes in. Alles opgeruimd en gestofzuigd. Ik was net met het laatste stukje bezig toen Csaba ging blaffen.
Stond Christof, de buurman op de stoep met een plant. Ik had nl. bij de winkel een kaart gekocht met een mooie toepasselijke tekst erop i.v.m. de ziekenhuisopname van zijn moeder. Die had ik bij het uitlaten van de honden in de brievenbus gedaan.
Hij vond dat zo geweldig dat ik de plant van hem kreeg (en weer wangzoenen), hij bracht ook het bakje terug waar ik hem de eieren in had gegeven. Hij vond ze heel lekker want hij eet bio. Ik zei hem dat de kippeneieren van mij heel bio zijn. Hij vertelde dat de bio-eieren in de winkel heel klein zijn, maar deze zijn heel groot en heel lekker. Hij bleef een beetje dralen dus heb ik hem maar laten zien wat er allemaal al veranderd is in het huis. Hij kende het huis goed, want de man die er gewoond heeft was een vriend en hij was er vaak. Gitaar spelen en bij de open haard zitten.
Hij vond het geweldig zoals het nu opgeknapt is en bood nogmaals hulp aan als ik dat wil. Toen waren we Bobby ineens kwijt. Alle kamers afgezocht. Buiten gekeken; hij kon niet weg, want de poort had Christof netjes dicht gedaan. Roepen helpt niet want hij is doof. Ineens kwam hij aangekuiert vanuit de tuin. Op z’n dooie gemakje. Was hij toch naar buiten geglipt. Na nog eens wangzoenen ging hij maar weer naar huis.
Daarna nog even gedweild en de badkamerkast een 3e laag gegeven.
Inmiddels tijd om de honden uit te laten en eten te koken.
Dat was het weer voor vandaag.

Eetkamer