En weer een hele hete dag. Een grasveld heb ik niet meer. Het was al niet veel soeps met al het onkruid, maar nu lijkt het wel een woestijn. Droog, scheuren, kuilen (dieper gemaakt door Dexter), geel en nu ook nog veel zaagsel erdoor. Ook de planten hebben veel te lijden ondanks dat ik ze regelmatig water geef. Meestal uit de regen"ton", maar vanmorgen de tuinslang gepakt, omdat ik de grotere struiken wat extra wilde geven. Hopelijk overleven ze het de komende dagen. Pas dinsdag wordt er regen voorspeld, maar ik moet nog zien dat het hier valt. 's Morgens achter het huis gezeten na de gebruikelijke routine. Echter niet gewandeld, omdat ik dat nog iets te inspannend vind voor Odina. Ze is goed opgeknapt, af en toe speels en vrolijk. Neemt netjes haar medicijnen in en is verder lekker haar eigenwijze zelf. Na de lunch en siësta de was opgehangen (was ik even vergeten), die na 1 uur al bijna helemaal droog was. Daarna aan de voorkant van het huis gaan zitten. Wel lawaaiig met het verkeer, maar een stuk koeler. Bij buurvrouw Annet "woont" al bijna een jaar een poesje in de schuur, een grijs tijgertje. Gisteren ontdekte Annet dat het inderdaad een poesje is en dat ze 2 of 3 kleintjes heeft. Ze heeft een bakje water in de schuur gezet, maar geeft geen eten. Toen ik vanmiddag voor het huis zat zag ik ineens Dexter opveren en naar het hek staren. Ik zag toen de moederpoes voorbij lopen richting Annet. Nog even later hoorde ik heel hard miauwen en zag ik één van de kittens bij de overbuurvrouw voor het hek zitten. Het wilde erin, maar kon er niet onderdoor of erlangs. Ik appte snel Annet, maar die reageerde niet snel. Toen er maar alleen op afgestapt met het gevaar dat het de weg weer op zou rennen. Gelukkig deed het dat niet, gilde wel heel hard, maar toen ik ervoor bleef staan werd het wat rustiger, zodat ik het in het nekvel kon pakken. Het was ook een grijs tijgertje met nog mooie blauwe oogjes. Ik vermoed zo'n 3 à 4 weken oud, maar misschien al ouder, want moeder is ook heel klein. Bij het schuurtje van Annet neergezet en het ging met een omweg gelukkig er weer in. Annet kwam nog even kijken. Er was in het schuurtje niets te zien. Het staat vol en het is er heel donker, zonder ramen. Zij heeft nog een zwart kitten gezien, maar dat was nu niet zichtbaar en ook niet te horen. Het blijft gevaarlijk zo dicht bij de weg, maar ik kon het toch niet over mijn hart verkrijgen om het katje zo te laten zitten en misschien wel voor mijn ogen onder een auto laten komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten