De nacht was er eentje van wennen, vooral voor Terra. Ze is 6 maanden en dus nog een pup. Ontzettend lief met een heel actief tongetje. Als je niet oppast flapt dat tongetje steeds in je nek of over je bril. Ik had in eerste instantie de slaapkamerdeur open gelaten zoals ik eigenlijk altijd doe. De honden kunnen dan ook op het bed van Odina gaan liggen. Ik was bijtijds naar bed gegaan en werd om ongeveer half twee wakker doordat er een hond op mijn voeten ging liggen. Ik dacht dat het Terra was, omdat zij bij Saskia tot voor kort op haar slaapkamer sliep. Het voelde eigenlijk te zwaar voor Terra en toen ik even stiekem keek bleek het Odina te zijn. Odina zorgde vanaf dat Terra hier was ervoor dat ze niet dichtbij bij mij komt. Vandaar dat ze op mijn bed ging liggen wat ze nog nooit eerder thuis heeft gedaan. Om een uur of drie ging Terra piepen. Ik wist niet zeker of ze het deed omdat ze moest plassen dus heb ik de honden even buiten gelaten. Daarna wel de slaapkamerdeur dichtgedaan. Ze hebben heel lief geslapen tot half zes. Toen moest Terra plassen. Weer ze buiten gelaten en nog een uurtje terug mijn bed in. Het was nog heel koud.
Om een uur of half elf gaan wandelen bij het Canal. Het werd een inspannende gebeurtenis ipv rustige wandeling. Het was nog niet zonnig en best wel koud. Ik liet Odina en Picasso los, want dat ging vorig jaar prima met hen. Terra aan de lijn, maar die vond dat natuurlijk niet leuk dus besloot ik haar ook los te laten. Binnen enkele seconden later spurtte Odina er vandoor met Picasso in haar kielzog. Roepen hielp niet, ze bleven doorgaan en stormden ee weiland in. Terra bleef lief bij me. Haar weer aangelijnd en naar het weiland gelopen. Geen spoor van de twee. Op roepen geen reactie. Hemelsbreed is het niet ver van de doorgaande weg, zodat ik besloot xoor het weiland naar boven te gaan. Een hele klim, want dat loopt heel steil omhoog en het gras was nog nat van de vorst. Boven kun je over de velden uitkijken, maar geen spoor van de weglopers. Ze zullen wel reeën geroken hebben, want op die plek heb ik die meermalen gezien. Blijven roepen en na een minuut of 10 kwam Odina te voorschijn. Aangelijnd en Picasso gaan roepen. Niet veel later kwam hij ook aangelopen. Hem los laten lopen, want ik moest wel weer de steile helling af en met 3 honden aan de lijn is dat heel lastig. Hij bleef ook netjes bij me. Wel meteen teruggelopen naar de auto. Morgen maar ergens anders gaan wandelen en sowieso Odina aangelijnd houden. We waren allemaal best moe. Wel nog even snel langs de winkel want ik was bij de boodschappen toetjes en hondenkoekjes vergeten. Terug thuis hebben de honden een hele tijd geslapen en waren verder vandaag super lief. Odina deed niet meer zo bezitterig en Terra was heel erg op haar gemak. Picasso is altijd de rust zelve en heel lief voor de anderen. In de tuin werd hij door de beide dames belaagd, maar laat dat allemaal toe. Hij komt ook vaak even tegen me aanliggen en een knuffel halen. Nu ik dit schrijf liggen ze alledrie al te slapen en ik ga ook naar mijn bed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten