Goed geslapen. Op tijd gedouchten bed opgemaakt, voor het ontbijt, zodat dat allemaal achter de rug was voordat ik therapie zou krijgen. Zou, want er gebeurde maar niets. Om een uur of 11 kwam de fysiotherapeut en vroeg of ik mee ging. Ja, natuurlijk, maar toen keek hij nog eens op zijn lijst en vroeg mijn naam. Die stond niet op de lijst en ook mijn kamernummeer niet. Ik deed ondertussen mijn schoenen aan. Hij was abuis, moest bij een ander zijn. Eerst was ik verbaasd en toen werd ik boos. Weer een dag verloren. Moest ik nu overal zelf achteraan. Je rechterkant zal maar aangetast zijn, dan loopt het hier niet goed met je af. Ik moest vrijdag ook al op mijn medicijnen letten en nu dit weer. Tas meegepakt, want geen kast die op slot kan, en naar de administratie gegaan. Gevraagd wanneer mijn therapie begon. Ze keek in de computer en zei dat het wel voorgeschreven was en dat ze zou bellen. Wie weet ik niet, maar de hele dag niets meer gehoord. Mijn boek uitgelezen en mijn jas aangetrokken. Een wandeling buiten gemaakt tot aan de sterk verwaarloosde speelvelden (tennis, basketbal, etc.). Poosje op een bank gezeten en op het gemakje weer terug. Ging heel goed. Op mijn kamer gekomen lag mijn pil voor cholesterol al klaar. Het is nu bijna zes uur. Straks weer eten. Ik ga maar tv kijken. Ben benieuwd wat er morgen gebeurt. Als er weer geen therapie is wil ik naar huis met eeen verwijsbrief voor thuis fysio. Het is u 18 dagen geleden en ik heb slechts 4x 10 minuten therapie gehad en alleen in het ziekenhuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten