Gisteren aangekomen in het revalidatiecentrum. Op internet zag het er mooi uit met een park eromheen maar zoals vaak in Frankrijk is het gebouw, vooral het interieur, aan een renovatie toe, het stinkt op de kamer. Niet gek, want er ligt vloerbedekking en in de badkamer zeil dat aan de randen versleten is. Meteen het raam open gezet en toen Casper op bezoek was, het echt wagenwijd tussen de buien door. Alleen maar heel oude mensen en hoofdzakelijk in rolstoelen gezien. Ik ben ook op leeftijd, maar ben denk ik toch jonger dan die ik gezien heb. Dik pak informatie gekregen waar ik voor de helft doorheen geworsteld ben.
Het eten is beter dan in het ziekenhuis. Er gebeurt in het weekend helemaal niets. Dus maandagmorgen zal ik pas therapie krijgen. Ik ben zelf naar mijn kamer gelopen en toen Casper wegging meegelopen om hem uit te zwaaien en weer teruggelopen. Dat gaat steeds beter al moet ik mij goed concentreren.
Goed geslapen vannacht, maar vroeg wakker net als in het ziekenhuis. Ik heb geen kast die op slot kan dus moet ik mn telefoon en tablet steeds meenemen als ik uit mijn kamer ga. De badkamer is veel kleiner en zonder beugels om je aan vast te houden. Raar in een revalidatiecentrum. Ook geen wc-bril. Grrr. Echt zorgen dat ik hier snel weer weg kan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten