Normale routine en de was buiten gehangen. Weer redelijk vroeg met Odina gaan wandelen. Dit keer de grote ronde via het dorp gelopen. Dit keer niet hoeven te rusten en niet heel moe erna.
Het doek voor de pergola werd bezorgd en toen ik het aan het ophangen was kwam Jannie langs. Ze vertelde dat de kinderen van Henk Bosman, die een stuk verder aan dezelfde kant van de weg als ik woont, gisteren voor Pasen op bezoek kwamen, maar dat er niemand open deed. Hun moeder was in januari overleden (wat ik niet meegekregen had, omdat ik toen in het ziekenhuis lag). Via ene Jacco, die ik niet ken, konden ze uiteindelijk naar binnen en bleek hun vader dood naast zijn bed te liggen. Ik had gisteren wel sirenes gehoord en dat ze redelijk dichtbij stopten, maar ondanks dat ik buiten ging kijken had ik niet gezien waar het was. Het bleek dus daar te zijn. Ik kende de man en ook zijn vrouw niet, maar had wel over hen gehoord van Jannie. De man was afgelopen week nog bij hen op bezoek en had meegegeten. Dat was een naar bericht.
De rest van de tuin gemaaid nadat ik eerst bij één wiel de hendel om die te verstellen had afgeslepen met de haakse slijper. Die hendel zat strak tegen het wiel aa waardoor er een deel van het wiel aan het afslijten was en de machine heel moeilijk vooruit te duwen was.
Na de lunch even buiten zitten lezen en vervolgens naar de déchètterie om de overblijfselen van de kas weg te brengen. Op de terugweg even langs de dhz-winkel om een nieuw plankje onder de keukenkast, omdat wat er nu onder zit een beetje wiebelt. Helaas hadden ze geen plankje met de goede maat. Ik had Odina mee de winkel in genomen, omdat het in de auto veel te warm was en ik weet dat de mevrouw achter de kassa gek op honden is. Ze was heel lief, liet zich zelfs door een klant en door de kassamevrouw aaien.
Nog even gerelaxed buiten, met Odina een kleine wandeling gedaan en oor het eten gezorgd. Voor de zekerheid het zonnedoek in de garage gelegd.
Wat vreselijk om zo je vader te vinden
BeantwoordenVerwijderen