Vanmorgen om een uur of 10 naar huis gereden. Oda en Jan heel vriendelijk en hartelijk bedankt voor alle goede zorgen. Onbetaalbaar, maar heb beloofd straks een aantal geraniums voor haar potten in de tuin te geven.
3 kwartier later in Chatillon en Bazois om naar de apotheek te gaan. Dat duurde ruim een half uur. Ze moest veel zoeken en uitleggen. Een zak vol medicijnen en ik moet dinsdag nog eens terug voor een mondspoelmiddel dat kort voor gebruik samengesteld moet worden omdat het maar 5 dagen houdbaar is en ik het 4 dagen moet gebruiken. Daarna nog een boodschap gedaan en vervolgens alles uit de auto halen, die ik vlakbij de ingang had gezet, en binnen opruimen. Uiteraard op het gemakje, maar ik voel me nog steeds goed. Gisteren had ik al voor verpleeghulp thuis gebeld. Vanmorgen weer, maar om 19.00 u nog niets gehoord. Daarom nogmaals en wat indringender gebeld en toen werd ik om 20.45 alsnog teruggebeld. Ze wilde vanavond nog langskomen voor de tromboseprik, maar ik zei dat ik die zelf wel kon zetten. Dat was goed en nu komt ze morgenavond en de volgende dagen ook.
Vanmiddag een whatsapp ontvangen van Marla, dat ze bezoek van Cooper en zijn vrouwtje had gehad. Hij heeft lekker met de pup gespeeld. Tussendoor met Marla geknuffeld (oef, jaloers). Hij kende haar nog en zag er goed uit. Fijn om te vernemen.
Wat een verhalen weer. Ik wist niet wat een PAC was, nu dus wel, meteen opgezocht. Lijkt me echt lastig om gesprekken in rap Frans over je behandeling te moeten volgen. Apart is dat toch van veel buitenlanders, dat ze meteen denken,dat ze wel door kunnen ratelen als je hun taal spreekt. Doen Spanjaarden ook,maar voor zulke serieuze zaken best lastig. Ben blij, dat je je goed voelt en fijn weerin eigen huis.
BeantwoordenVerwijderenGroeten Carla