Om vele vragen te beantwoorden en iedereen die mijn blog leest (uiteraard, want anders zien ze dit niet) ben ik maar weer een nieuwe post begonnen.
Zoals velen al weten op 29 december geopereerd aan een grote tumor in mijn darmen. Gelukkig rechts, zodat ik geen stoma nodig had. Operatie goed verlopen en tumor is nog in onderzoek. Dat duurt altijd minimaal 10 dagen, dus op zijn vroegst maandag a.s. uislag. Na de operatie zou ik 14 dagen in het ziekenhuis moeten verblijven.
Vannacht eindelijk door kunnen slapen tot 5 uur. Eerdere nachten werd ik steeds wakker door bloeddrukmetingen, etc. Mijn bloedruk was al een jaar te hoog en ik had daar al medicijnen voor. Nu is deze weer normaal. Vanmorgen eindelijk iets meer ontbijt dan alleen koffie of thee gekregen. De afgelopen dagen thee genomen, dat is lekķerder op een nuchtere maag en de koffie was ook niet zo lekker. Ik kreeg er zowaar 4 bricottes met boter bij. Ik kon er maar 2 op, maar dat is al meer dan de afgelopen dagen. Mijn pleister is weer verwisseld. Dit keer door een wat oudere verpleegster en die zei dat de wond er perfect uit zag en vroeg welke chirurg mij geopereerd had. Ik heb zijn naam niet meegekregen, maar hem een beetje omschreven. Ook kreeg ik een compliment hoe ik in en uit bed ging. Medicatie moest van een andere arts die bijna dagelijks langs komt oraal en niet meer via infuus. Dus nu slik ik wat meer tabletten. 2 voor de bloeddruk zoals thuis al was, eentje voor eventuele pijn (die ik niet heb) en een goedje in water voor vitamines.
Vanmorgen mijn haren weer eens aan de wasbak gewassen. Dat is weer een lekker gevoel. Gisteren de hele gang op de afdeling heen en weer gelopen.
Vrijdagnacht vertrekken beide zonen naar Frankrijk en gaan zondag weer terug. Ze verblijven dan in mijn huis. Ze nemen mijn vogeltjes mee, zodat ze niet meer alleen zijn. Jürgen gaat er tijdelijk voor zorgen.
Cooper heb ik helaas af moeten staan, maar was het beste voor hem. Naar verschillende opvangadressen is niet goed voor hem. Hij heeft al veel moeten missen doordat ik al 2 maanden ziek was en heel erg verzwakt door gewichtsverlies en de ernstige bloedarmoede. Ik heb daardoor voor de operatie 2 x een zak bloed toegediend gekregen. Cooper heeft nog wat opvoeding nodig en is nu bij een echtpaar jonger dan ik en heeft het goed. Ze wonen maar 3 km bij mij vandaan en via Marla, die in eerste instantie hem verzorgde, hoor ik hoe het met hem gaat. Uiteraard kan ik mij niet vertonen, dat zou hem teveel in de war maken.
Ik weet nog niet hoe ik ben als ik het ziekenhuis mag verlaten en zal dan waarschijnlijk bij een tuinvriendin, die een B&B heeft verblijven tot ik weer naar huis kan.
Zij heeft een aantal tuinvriendinnen uit Nederland op de hoogte gesteld en ik heb inmiddels al 3 kaarten van hen ontvangen. Dat is leuk als je geen post verwacht.
Van de kleinkinderen wel via whatsapp ook hele lieve briefjes ontvangen. Verder van heel veel familie en vrienden berichtjes via alle social media, zelfs Aruba en Australië berichtjes heen en weer.
Dank allemaal voor de belangstelling. 😘
Update: zojuist was de arts weer hier. Voor zover gaat alles goed en hebben ze voor morgen een PET-scan gepland. Dan kunnen ze uitslag geven over eventuele uitzaaiingen en hoe het met chemo gaat. Als ik mij bij het verlaten van het ziekenhuis goed voel kan en mag ik zelf autorijden.