Een vermoeiende dag vandaag. Het begon al vannacht. Cooper had gisteravond niet gegeten. Wel eten aangeboden bij Inge en later thuis weer, maar toen was hij te moe en at niets. Gevolg: zijn maagje rammelde zo hard dat ik er vannacht wakker van werd. Vanmorgen flink aangedrongen dat hij ging eten en toen deed hij het gelukkig. We moesten vroeger wakker worden en opstaan, want we moesten om half negen vertrekken. Ik moest om half tien in het ziekenhuis in Décize zijn. Dat wist ik wel te vinden, maar eenmaal binnen is het onbekend. Dat ging heel vlot. Buiten via een raam melden en voor het eerst mijn QR-code moeten tonen. Binnen eerst inschrijven en toen naar de radiologie. Ik was netjes op tijd. Het was opvallend rustig in het ziekenhuis, zo was ik de enige in de wachtkamer en werd heel snel geroepen. Uitkleden en behandelen gebeurde in dezelfde ruimte. Ik kon op het beeldscherm zelf de foto's zien. De vrouw die ze afnam ging er mee weg en ik moest wachten. Na een poosje kwam er een man binnen (duidelijk lichamelijk licht gehandicapt) die mij niet aankeek, maar ik moest mijn shirt en bh omhoog doen. Ging hij in mijn borsten staan duwen en mompelde dat de foto's naar Moulins worden gestuurd en dat ik over ongeveer 3 weken de uitslag krijg. Vooraf vroegen ze ook nog naar de uitslagen van eerdere foto's, maar in Nederland krijg je die niet.
Al met al stond ik met 20 minuten weer buiten. Even naar de Lidl gereden, want nu was ik toch in Décize en wat boodschappen gedaan. Ook naar de Brico om een nieuwe groene afvalbak. Degene die ik hier aantrof vorig jaar was al kapot, maar met het onzacht behandelen door de vuilnismannen wordt dat niet beter. Ook een andere brievenbus gekocht. Eentje met 2 deurtjes. 1 aan de voorkant en 1 aan de achterkant. Zo hoef ik niet steeds door de poort om in de brievenbus te kijken. Dat is een stuk beter met Cooper, want die moet ik anders steeds een riem aandoen en heel goed vasthouden met de drukke weg. Terug thuis de oude brievenbus er afgehaald en schoongemaakt, want ik heb hem aan Inge beloofd. Blijft haar post voortaan droog. De gaatjes uitgemeten en in de nieuwe brievenbus geboord. Vastgezet en het was prima gelukt. Hij is ook in een mooie groene kleur.
Geluncht en daarna naar de garage. Het was heerlijk weer. Tijdens de reparatie met Cooper naar de overkant gelopen en bij het marmeren gedenkmonument voor de slachtoffers uit de Nièvre in Algerije, Marokko en Tunesië gaan zitten, zodat Cooper in de schaduw kon zitten/liggen. Ik wilde op het gras onder een boom gaan zitten, maar het gras was toch te vochtig. Dan maar in de zon op het marmer. Na tweeëneenhalf uur had ik geen gevoel meer in mijn billen en het idee dat ik zo ongeveer een zonnesteek had. Daarom maar naar de garage teruggelopen. Ik kon de garage van waar ik zat zien en had steeds opgelet of ze de auto er niet uit reden, maar toch gemist. Hij bleek inmiddels klaar te zijn. Toch lekker dat ze even bellen dat hij klaar is: NOT. Afijn, de achterklep werkt weer zonder bezem op de trekhaak en de uitlaat is vernieuwd. Hij stonk nog wel met het naar huis rijden.
Eenmaal thuis was ik erg moe. Nog een poosje in de schaduw gezeten, zodat Cooper nog wat kon spelen en daarna gaan eten, etc.