21 december 2020

Een vermoeiend weekend achter de rug. Zaterdag van 10.00-17.00 in de auto met aan het einde een steile berg in de Vogezen oprijden, smalle paadjes met diepe kuilen vol water. Gezellig bezoek bij Caroline en daar gegeten en geslapen. De volgende dag weer eraf in de stromende regen van 07.30 tot 10.30 gereden. Afspraak was 10.00 uur Bailey ophalen op een parkeerplaats, maar toen ik belde kreeg ik te horen dat het 14.00 uur zou worden. Oda was meegereden en samen een bergwandeling gemaakt, koffie bij een benzinepomp gedronken en etelages bekeken. Toen naar de bewuste parkeerplaats. Daar kwamen steeds meer auto's waarvan de mensen er in bleven zitten of bij bleven staan. Dat waren allemaal Duitse auto's. Opeens een busje met de opdruk in het Duits dat het een officieel dierentransport was. Zat de hele bus vol met honden en 1 kat en al die mensen kwamen die ophalen net als wij Bailey. Dat was een verrassing. Bailey ging tekeer, naar later bleek omdat hij heel nodig moest plassen en poepen. Daarna heel lief. Meteen in de bench in de auto en gaan rijden, want we moesten vóór 20.00 uur thuis zijn vanwege de avondklok. De eerste tijd was Bailey rustig, toen een keer gestopt om hem te laten plassen en wij moesten ook. Terug in de bench, maar hij werd onrustiger en kreeg de rits open. Weer stoppen om die goed dicht te doen. Hij bleef onrustig en scheurde de hele bench aan de zijkant open waar al een flinke winkelhaak zat. Hij kwam naar de achterbank en Oda kon hem vasthouden tot we, gelukkig snel, bij een parkeerplaats waren. We waren ongeveer op de helft van de rit. Oda heeft toen het stuur overgenomen en ik ben voorin met Bailey gaan zitten. Af en toe ging hij op mijn schoot staan (waardoor ik flinke blauwe plekken heb), maar tussendoor ook hele stukken op de grond liggen slapen.

Om vijf voor acht waren bij Oda's huis, die was dus op tijd binnen. Ik heb toen de vogels voorin gezet en Bailey op de achterbank vastgezet waar hij gelukkig rustig bleef. Ik moest nog 40 minuten rijden naar huis. Slechts 2 auto's tegengekomen en het was een beetje mistig, zodat het wel een spookritje was. Geen gendarmes gezien en om 20.50 uur thuis.
Bailey heeft epilepsie en waarschijnlijk door de stress van de reis vanuit Hongarije tot thuis heeft hij tegen twaalven 2 aanvallen gehad, waarbij ik hem een medicijn heb toegediend. Naar bed gegaan en om 00.50 weer een flinke aanval en om 04.15 nog één, maar die was heel licht. Daardoor slecht geslapen en de hele maandag heel moe geweest. Bailey moest ik om 08.00 uur wakker maken om hem uit te laten. Hij is daarna in de woonkamer gaan slapen tot een uur of één. Weer uitgelaten en daarna heeft hij weer de hele middag geslapen. Na het avondeten was hij ondeugend. De kerstboom moest het ontgelden (was best komisch want op een gegeven moment had hij een stuk brandende lichtjes om zijn kop), ook de plant die op de grond staat mist nu wel een blad of 10 en ik moest alles weghalen waar hij bij kon. Ik had ook maar 1 speeltje voor hem, omdat ik de laatste jaren alleen maar oude honden had. Ook geen kluiven, want dat deden die oudjes niet meer. Om een uur of 10 voor het laatst uitgelaten en toen kreeg hij weer zo'n ondeugende bui. Niet gek natuurlijk als je meer dan 12 uur hebt geslapen als jonge hond. Nu weer rustig en we gaan zo weer naar bed. Geen aanvallen meer gehad en ik hoop dat dat zo blijft.
Voordeel is dat het commando "nee"  nu wel door gaat dringen en naar zijn naam luistert hij ook. Verder moet er nog veel geoefend worden, maar dat bouwen we langzaam op. Niet teveel druk en stress ivm de epilepsie.
Overigens wordt hij helemaal wild van eten. Ik denk dat hij flink heeft moeten vechten voor zijn portie. Hij heeft de afgelopen weken ook veel littekens opgelopen waaronder een flinke op zijn neus. Verder is hij heel lief en aanhankelijk. Hij is wel een stuk kleiner dan Csaba was.