21 augustus 2020

We hebben een afspraak bij de dierenarts om 9.15 uur, dus op tijd opgestaan, ontbeten en gewassen. We hadden nog een kwartiertje voor vertrek en dit gebruikt om de verkoper van de maaimachine te bellen voor tijdstip en adres. Ik heb geboden op een grasmaaier van Wolf op benzine, omdat het ondoenlijk is om het gras kort te krijgen met de bosmaaier. Bovendien heeft Inge een grasmaaier nodig om het gras bij te houden. Ze vroegen €70 en ik heb €60 geboden waar ze mee akkoord gingen. Inge vond het prima. Het zijn Fransen, dus altijd spannend om te bellen, maar het ging prima. Ze wonen in St. Honoré-les-Bains, een half uurtje rijden van hier. Omdat ik na de dierenarts ook nog even langs de mairie wil om vuilniszakken te halen, spreek ik om 10.30 uur af.

Csaba moet weer een beetje meer medicatie nemen en als het slechter gaat moet ik een afspraak maken.
Bij de mairie de zakken gehaald. De nieuwe burgemeester, ook weer een vrouw, wilde weten waar ik woon. Uitgelegd en ze wist waar het was. Direct doorgereden om de grasmaaier te halen. Ik was mooi op tijd. St. Honoré ligt net in het National Parc de Morvan, dus behoorlijk steile straten en wegen. Ik moet het hele stadje door en de verkopers wonen bovenop een heuvel in een prachtig groot huis. Het is een echtpaar, iets ouder dan ik schat ik. Ze verkopen de maaier, omdat hij te zwaar voor ze is. Ze hebben een flink gazon, of wat daarvoor door moet gaan. Na de droogte uiteraard niet groen meer. De man legt de werking van de machine uit en start hem. Klinkt goed. Hij zet hem ook voor me in de auto. Ze vinden Csaba een mooie hond en willen het ras weten. Terug naar huis. Het is een beetje bewolkt, maar wel warm. Thuisgekomen kleed ik me om en ga meteen de machine uitproberen op het grote grasveld. Het gaat prima. De machine start meteen en maait goed. Na koffie en lunch verder met het maaien van het grasveld. Het is zwaar, maar dat wist ik al, want in Borssele had ik ook een grasmaaier op benzine. Je moet toch duwen en hier gaat één kant heel zwaar en terug een stuk gemakkelijker. Het hele veld gedaan en het ziet er prima uit. Nu nog de kanten langs het weiland bijwerken en dan is dat deel klaar voor de herfst.
Vervolgens achter de schuur een stuk ontdaan van onkruid en brandnetels. De koeien zullen daar niet dichtbij kunnen komen en dus moet ik dat doen. Bovendien staan daar nog 3 betonnen platen van de konijnenhokken, die ik mee naar Biches wil nemen. 2 voor de wielen van mijn caravan wanneer die daar moet staan en eentje om over een put te leggen waar een houten deksel op lag, dat helemaal vermolmd was. Dat is tegen het huis aan en dus struikelgevaarlijk. Ze zijn behoorlijk zwaar, maar staan nu aan de voorkant dus kunnen een keer mee naar Biches.
Meteen ook een sluiting gefrabriceerd van (heel roestige) kettingen met ogen en haken, zodat de deur van de stal van binnenuit geopend kan worden. Tot nu toe lag er een betonnen buis voor en kon hij dus niet van binnenuit open. Nu kan hij niet van buiten geopend worden, maar dat is beter. In de tussentijd heb ik een oude pan uit de schuur gevuld met brandneteltoppen en deze buiten op het elektrisch stel gekookt. Het stinkt dus wilde het niet binnen doen. Eenmaal gekookt heb ik het sap uitgegoten op de plaats waar de brandnetels groeien. Hopelijk komen ze dan niet terug. Met al dit alles enorm gezweten en daarna lekker opgefrist met koud water. Het was nog te vroeg om binnen te gaan zitten en dus nog het stukje border (waar 1 rozentakje en 1 kleine hortensia staat) weer ontdaan van onkruid en alle stenen. Als er niet meer planten in komen zal dit helaas een terugkerend klusje zijn.
Toen was het tijd om Csaba eten te geven en binnen te blijven.