3 september 2019

Onze eerste echte werkdag in het huis.

We verwachtten alleen te zijn, maar toen we het erf opreden stonden er drie auto’s en liepen er vier vrouwen af en aan met jerrycans water naar de tuin. Het bleek de vrouw, die wij eerder hebben ontmoet, en haar twee zussen te zijn, alsmede de overbuurvrouw. Het water in het huis is afgesloten, zodat ze bij de buurvrouw water zijn gaan halen. Ze waren behoorlijk in paniek. Wat was het geval; ze hadden een hoop afval in de tuin (die wij ook al hadden zien liggen de vorige keer) in de fik gestoken. Wat een sufferds, er staat geen groen sprietje gras meer zo droog is het overal, alles is dor en geel en er stond ook nog een beetje wind. De hoop was niet alleen gaan branden, maar ook het hele veld eromheen. Ze waren doodsbang dat de bomen vlam zouden vatten en zijn toen gaan blussen en hadden ook nog de brandweer gebeld, naar die deed er te lang over om er te komen. 

Wij stonden er een beetje verbaasd bij te kijken en vroegen toen of ze de hele dag bleven. Dat was niet het geval alleen de ochtend. Ook nog gevraagd of ze het goed vonden dat we alvast aan het werk gingen en dat vonden ze prima. Zij gingen alles wat weggegooid moest worden buiten neerleggen, zodat het morgen opgehaald kon worden om naar de vuilstort gebracht te worden. Als er wat bij zat wat wij wilden hebben, konden we dat er tussenuit halen. We hebben alleen wat schroeven e.d. en een leuk dienblaadje eruit gehaald. Terwijl wij in de eetkamer bezig waren met behang aftrekken en zeil weghalen ( de beste ruimte om hen niet in de weg te lopen) zag ik opeens de brandweer komen en het terrein oprennen. Ik ging kijken en ze vroegen waar dhr. Puech was. Dat is de naam van de meeste erfgenamen. Ik verwees hen naar de vrouwen en ben weer naar binnen gegaan. Ze hebben toch nog de hoop in de tuin, die nog steeds smeulde, geblust. Ik zei later in de auto nog tegen Inge dat het maar goed was dat we niet met “ik vertrek” meededen, maar het was wel goede tv geweest😂.

Om omg. 12.00 uur gingen de vrouwen ervandoor; ze zijn er donderdag bij het tekenen ook bij, dus dan zien we ze weer.

Wij zijn toen gaan lunchen. Ik had van alles meegenomen voor de lunch, inclusief gasbrander en pannetje om water voor thee te koken, maar was de aansteker vergeten. Er lagen nog wel drie lucifers bij de brandhaard, maar zonder luciferdoos krijg je daar geen vlammetje aan. Dus toen maar cranberrysap gedronken, die ik van de arts moest drinken en gekocht had.

Daarna weer verder met het afsteken van het behang. Dat is vinyl dus de bovenlaag komt er gemakkelijk af, maar de onderlaag geheel niet. Dat wordt een stoomapparaat. Om een uur of vier waren we het beu en ook erg moe en stopten we met het behang. We zijn nog even wat anders gaan doen, nl. De buffetkast met marmeren plaat en spiegel uit de schuur in de eetkamer zetten, wat ook niet gemakkelijk was. Het moest in drie delen en was erg zwaar, maar het is gelukt. Daarna ook nog het zeil in de zitkamer en de twee slaapkamers eruit gehaald en een 3-deurskledingkast uit elkaar gehaald en buiten gelegd in de hoop dat ze die morgen ook meenemen naar de déchetterie (vuilstortplaats).

We hebben alle luiken geprobeerd en die van de voorkant (zonkant) dicht gelaten. Er zat achter één
luik zowel een salamander als een vleermuis. Toen we bezig waren met te vertrekken (ik moest de poort open doen, want die hadden we voor de honden gesloten) kwam de excentrieke overbuurman kennis maken. Christoph heet hij, heeft dreadlocks tot op zijn kuiten!!! en zijn gezicht helemaal ingesmeerd met vloeibare make-up. Echt een griezel, maar hij deed heel aardig en als we hulp nodig hadden: hij woont aan de overkant..... duh, ech nie, dan moeten we wel heeeel erg hoge nood aan iets hebben, maar ja, je weet nooit😜😂.

Daarna nog snel boodschappen gedaan en terug naar de camping. Moe, maar voldaan.

Lekker pizzaatjes gegeten, roseetje erbij en taartje bij de koffie. Nu lekker slapen.