24 juli 2020

Vanmorgen, na het ontbijt, eerst de wilde lange takken van de druivenstruik weggeknipt. Ik kon ze niet hjelemaal wegknippen, want aan alle kanten hangen veel trossen druiven. Helaas groeit de druivenstruik midden in een seringenstruik wat het heel lastig maakt om bij te houden, zeket nu er 4 maanden niets is gebeurd. Hopelijk krijgen de druiven nu genoeg zon om nog te rijpen. Daarna was het te warm om nog iets in de tuin te doen en lekker geluierd en gehandwerkt. Na de lunch met Yvonne naar het ziekenhuis in Décize. Haar afgezet en een boodschapje gedaan. Toen ik terug kwam na ong. 45 minuten zat ze al te wachten, omdat Peter met de ambulance naar het ziekenhuis in Nevers was vervoerd. Ze konden hem in Décize niet verder helpen en in Nevers wel. Dus wij ook naar Nevers. We wisten niet waar het ziekenhuis stond dus de borden gevolgd en die stuurden ons midden door de stad. Helaas niet overal borden dus waren we op een gegeven moment het spoor bijster. Even bij een hotel de auto neergezet en op de kaart van de televoon gekeken waar we moesten zijn. We moesten een stukje terug en dan een heel eind langs de Loire rijden en toen nog een stukje naar het noorden. Samen naar binnen, op een plattegrond gezocht waar we moesten zijn, want Yvonne had een kaartje met de afdeling erop meegekregen. We dachten het gevonden te hebben en vroegen een bevestiging, maar werden naar een andere verdieping gestuurd. Daar aangekomen bleken we toch weer terug te moeten waar we eerder waren, alleen veel verder de gang in. Peter ligt op een kamer alleen net als in Décize, maar verder was er nog niemand bij hem geweest. Hij belde de zuster om pijnstilling te krijgen en toen kwam er een dokter, die moeilijk te verstaan was, maar uiteindelijk begrepen we elkaar en kon ik doorgeven dat hij pijnstilling zou krijgen en antibiotica. Even later kwam een broeder, aardige man en goed te verstaan. Hij heeft alle gegevens in de computer ingevoerd en via infuus pijnstilling en antibiotica toegediend. Een "delicatesse" noemde hij het. Hij gaf ook aan dat Peter zeker gestoken of gebeten moest zijn door een beest(je). Daarom was zijn been rood en had hij koorts, maar door wat hij nu toediende zou Peter in 2 dagen beter moeten zijn. Yvonne en ik waren pas om zes uur weer terug thuis. Ma was al ongerust aan het worden, maar wij konden haar niet laten weten wat er was gebeurd, maar omdat ze geen telefoon heeft.
Eten klaargemaakt, gegeten en buiten gezeten tot een uur of 10.