5 september 2019

Vandaag de grote dag, de overdracht gaat plaatsvinden.
Afgelopen nacht een tijd wakker gelegen door de regen die op de caravan kletterde, maar het was wel nodig dat het regende. Verder vandaag prima weer.
Op ‘t gemak ontbeten etc. Toen een ingewikkeld telefoongesprek met de elektriciteitsmij om een afspraak voor de monteur te maken, die de elektriciteit gaat aansluiten. Eerst een keer of 10 het bandje van de computer afgeluisterd en toen uiteindelijk de goede keuze gemaakt en werden we verbonden. Helaas kan er pas op 16 september een afspraak gemaakt worden. Dan is Inge al een week thuis en moet ik de honneurs waarnemen. Geen probleem, alleen accepteren ze niet dat je slechts op een Nederlandse mobiel bereikbaar bent. Uitgelegd dat we een Franse telefoon gaan regelen, maar die nu nog niet hebben. Nu, toen mocht het dan wel. Echter zonder elektra kan ik geen hele week, alleen al omdat ik mijn mobiel dan niet kan opladen. Dus aan Annemiek gevraagd of ik nog een week op de camping kan blijven staan, zodat ik elektra en water heb en me kan douchen. Dat was geen enkel probleem, temeer ik de enige gast ben op dit moment. Zij gaan zelf wel het volgende weekend voor een week naar Nederland, maar er wordt vooraf betaald en Jacqueline, de Franse vriendin houdt een oogje in het zeil en zorgt voor de kippen.
Daarna naar het huis en daar de hele keuken gestript. Was nog een hele klus, want de bovenkasten wilden niet zomaar van de muur en waren heel zwaar, maar het is gelukt. Geluncht en omgekleed en daarna naar Varzy gereden, vanuit het huis nog een rit van zeker 45 minuten. We waren ruim op tijd en nog even door het centrum gelopen, maar het was een naargeestige boel, op de kapper en een kebabtent na was alles dicht en afgeplakt of dichtgetimmerd en behoorlijk oud en vervallen.
Keurig op tijd bij de notaris; de gezusters Puech en een nicht + 2 neven waren er ook. We moesten echter nog een half uur in de wachtruimte wachten voordat we naar binnen konden. Alles ging in het Frans en werd met een groot scherm op de muur weergegeven, zodat iedereen meteen mee kon lezen. Het was heel inspannend om alles te volgen; de verkopers spraken heel snel en namen maar aan dat wij alles verstonden, de notaris (een kleine Française) sprak wel iets rustiger en legde het goed uit. Ook het ondertekenen ging digitaal. Uiteindelijk waren we na half zes klaar. Inge is nu officieel eigenaresse van de fermette. Één van de dames vroeg of Inge de koeien nog op het weiland wilde, maar dat wil Inge niet, zodat zij contact met de boer zal opnemen, die de elektrische afzetting zal weghalen en het hek zal dichtmaken aan het andere einde van het weiland. Ze waren allemaal heel aardig en wensten ons succes met de renovatie. Helaas hebben ze de rotzooi, die naar de stort moest, niet meegenomen en ligt buiten op het erf, natgeregend. Zullen we dus zelf moeten doen.
Inge wilde het heuglijke feit vieren met een etentje, maar ik had geen eten voor de honden meegenomen, zodat we even wat te eten hebben gekocht en naar de camping zijn gereden, een rit van een uur, zodat we tegen zevenen weer in Bois Vieux waren. Even kort met z’n tweetjes met een hapje en een roseetje de aankoop gevierd en toen eten, koffie en naar bed. Morgen weer bijtijds naar Chatillon voor de wateraansluiting.